The Rebirth of the Hero’s Party’s Archmage

เอสเธอร์: นายคือจอมเวทย์อัจฉริยะใช่มั้ย?ลินน์: ไม่ ฉันชื่อลินน์เอสเธอร์: เป็นนายจริงๆด้วยสินะ! นายน่ะสนใจมาเข้าร่วมปาร์ตี้กับฉันมั้ย?ลินน์: ….เอสเธอร์: นี่เจ้าเด็กน้อย อย่าเงียบใส่กันแบบนี้เช่เอสเธอร์: นี่ นี่ นี่ นี่!! (หนังสือหล่นใส่หัว )ลินน์: ฮ่าฮ่าฮ่าเอลเธอร์: ในที่สุดนายก็ยิ้มจนได้นะ ลินน์หลังจากนั้นฉันก็ตกลงเข้าร่วมปาร์ตี้และออกผจญภัยไปพร้อมกับเอสเธอร์อา ช่างเป็นการผจญภัยที่สนุกมากจริงๆ แต่ทุกคน…ฉันขอโทษนะ…ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉัน…ไม่อยาก…เลย ทั้งที่เป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายแท้ๆแต่ร่างกายของฉันกลับกำลังจะแตกสลาย…เอลเธอร์: ไม่นะ ลินน์! ฉันจะหาทางช่วยนายเองเพราะงั้นได้โปรด…อย่าเป็นอะไรไปเลยนะ ฟรีด! ช่วยลินน์ทีสิ!! ( พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย )ฟรีด: คำสาปแบบนี้ไม่มีทางรักษาได้ ขอโทษด้วยนะ…คีส: ….ลินน์: อา…ไม่อยาก…เลยเอลเธอร์: ลินน์ ไม่นะ!ลินน์: ถ้างั้น ฉันจะผนึกตัวเองไว้ นี่คือวิธีเดียวที่ฉันจะรอด ทุกคน…ได้โปรดเอาชนะพวกปีศาจให้ได้นะ ฉันสัญญาว่าสักวันนึง ฉันจะกลับมา…เอลเธอร์:อื้ม สัญญากันแล้วนะ ลินน์ ฉันจะคอยอยู่ข้างๆนายจนกว่านายจะฟื้นขึ้นมาเอง….หลังจากนั้นเวลาก็ล่วงเลยไป 300 ปี…