คุณลุงคะ ค่ารถหนูจ่ายเอง

“ดาอึน” ที่พลาดรถบัสประจำหมู่บ้านที่มีให้บริการเพียงวันละสองรอบ
ต้องเริ่มออกเดินทางไปยังหมู่บ้านในหุบเขาลึกที่ตั้งอยู่ท่ามกลางภูเขาสูงชัน
ระหว่างที่ก้าวเดินไปด้วยความเหนื่อยล้าท่ามกลางแสงแดดแผดเผาของฤดูร้อน
แล้วชายคนหนึ่งที่ปรากฏตัวในหมู่บ้านมานานแล้วก็จอดรถตรงหน้าเธอ

ดาอึนจึงยื่นกางเกงในที่เธอสวมอยู่ให้เป็นค่าโดยสาร…
“ตอนเรียนหนังสือ ครูไม่ได้สอนเหรอ? ว่าสิ่งพวกนี้มันไม่ควรเอาออกมาโชว์แบบนี้”
“ในหมู่บ้านเราน่ะ ใครๆ ก็อยู่กันแบบนี้ค่ะ คุณย่าฉันยังไม่ใส่บราด้วยซ้ำ!”

ชื่ออื่น 아저씨, 차비 드릴게요