Nise Seiken Monogatari Osananajimi no Seijo o Uttara Michizure ni sareta

ในขณะที่รู้สึกเหงาเล็กน้อย… ฉันผลักเพื่อนสมัยเด็กของฉัน (ซึ่งพยายามหนีอย่างสุดกำลังโดยที่แขนยังถูกมัดอยู่) ไปหาอัศวินที่มารับเธอ “อลิสตาาาาาาาาาาาาาาาา!!”
ฉันรู้สึกราวกับว่ามีความไม่พอใจอยู่ในน้ำเสียงของเธอ แต่นั่นอาจเป็นเพียงจินตนาการของฉัน
ในการต่อต้านครั้งสุดท้ายของเธอ เธอให้ฉันไปส่งเธอที่เมืองหลวง… แต่นั่นก็จบลงโดยไม่มีปัญหาใดๆ
“เสร็จแล้วฉันจะกลับบ้านแล้ว โชคดีนะ^^”
ฉันหันหลังไปหาเพื่อนสมัยเด็กที่มองฉันด้วยสายตาขุ่นเคืองอย่างสุดซึ้ง ขณะที่ฉันกำลังเดินทางกลับบ้าน… ฉันต้องหันกลับไปเพราะถูกก็อบลินไล่ตาม
“ไม่นะ!! ใครก็ได้ ช่วยด้วย ช่วยด้วย!!”
นี่คือเรื่องราวฮีโร่ที่เข้าใจผิดของฮีโร่ตัวแสบและนักบุญตัวแสบที่ต้องมาขวางทางกันและกันในขณะที่พวกเขาพยายามไขว่คว้าหาความสุข