‘ดาอึน’ พลาดรถโดยสารประจำหมู่บ้านที่วิ่งเพียงวันละสองครั้ง จึงจำต้องเดินกลับหมู่บ้านที่ตั้งอยู่กลางเขาในพื้นที่ห่างไกล
ภายใต้แสงอาทิตย์อันเจิดจ้า เสื้อผ้าของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ไหลโทรมกาย ขณะกำลังสะบัดเสื้อที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อก็มีรถคันหนึ่งขับผ่านมา ชายที่พักหลังมานี้มักจะปรากฎตัวในหมู่บ้านอยู่บ่อยๆ แลกกับการขึ้นรถดาอึนจึงโชว์กางเกงในที่เธอใส่อยู่ให้เป็นค่าโดยสาร…
ชื่ออื่น 아저씨, 차비 드릴게요